Ik maak theater om vat te krijgen op de wereld om mij heen. Ik kijk, luister, zoek, merk op en vind daar vervolgens weer van alles van. Tijdens het maken geef ik alle dwaalsporen in die zoektocht een kans, zonder doelgericht naar een fixed answer te streven. Uiteindelijk creëer ik een puzzel voor mezelf, waarvan ik niet goed weet hoe die zal vallen en het publiek ook een paar stukjes in handen heeft.