Jouw voorstelling heeft een verdrietig en heftig onderwerp: de moord op Hümeyra door haar ex in 2018, tegen wie ze daarvoor meer dan 30 keer aangifte deed. Waarom heb je voor dit onderwerp gekozen? En wat wil je er over zeggen met deze voorstelling?
Hümeyra werd op 18 december 2018 neergeschoten door haar ex in de fietsenstalling van haar school. Ze werd daarvoor langere tijd gestalkt en heeft ook meer dan 30 keer aangifte gedaan bij de politie. Ik was gefascineerd door het feit dat Hümeyra ondanks haar grote zorgen en het inlichten van de politie, toch niet is ontkomen aan dit noodlottige einde. Ik dacht de hele tijd: had dit voorkomen kunnen worden? Wat ging er door haar heen? Hoe bang is ze geweest? En wat is er misgegaan in de ‘administratie’, waarom hebben ze dit meisje niet echt kunnen helpen om dit te voorkomen? Het rapport ‘Inspectieonderzoek van Ministerie van Justitie en Veiligheid naar de aanpak van stalking Hümeyra E. door Bekir E.’ van het ministerie van Justitie dat omtrent deze zaak is vrijgegeven, heb ik heel erg vaak bestudeerd om erachter te komen waar het in de bureaucratische molen misging.
Persoonlijk ben ik erg geraakt door het feit dat we in de media vaak alleen de ‘uitkomst’ horen en daarbij een heel stuk over de achtergronden en de triggers missen. Er is een gebrek aan inleving en verplaatsing als het over Turken gaat. In dit geval: wie was Hümeyra nou echt, en wie was haar ex Bekir. Mijn verontwaardiging hierover maakt dat dit een poging is van mij om door te dringen tot de essentie.
Ergens ben ik ervan overtuigd dat dit iedereen kan overkomen, maar ik wilde vooral proberen een soort reconstructie te maken vanuit haar beleving: ik moest in de teksten op zoek naar de belevingswereld van een 16-jarige. Hoe voelde ze zich toen ze hem ontmoette via social media, in wat voor wereld leefde ze, wat veranderde er toen hij in haar leven kwam. Wat ging er allemaal door Hümeyra heen? Door welke emoties werd ze overmand? Hoe luidden haar innerlijke stemmen, haar wanhopen en haar angsten?