Likeminds bedankt! 2020

Interview

Likeminds bedankt! 2020

Op 17, 18 en 19 december vindt Likeminds bedankt! 2020 plaats! Bij Dansmakers in Amsterdam Noord zijn 4 nieuwe voorstellingen te zien van Giovanni Brand, Dilan Yurdakul, Edna Azulay & Lila Payens en Steff Geelen.

In deze interviewreeks vertellen de makers over hun voorstellingen.

Klik hier voor alle info over het festival, de voorstellingen en voor tickets. 

Over de voorstelling

Hümeyra
De reconstructie van een noodlotstragedie

18 december 2018 wordt de 16-jarige Hümeyra neergeschoten door een haar ex op een schoolplein in Rotterdam. Een half jaar voor haar dood deed zij meer dan 30x aangifte. De vragen rondom deze tragische moord zijn oneindig. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Had deze moord voorkomen kunnen worden? Is haar dood door het noodlot gestuurd? Waarom heeft niemand haar echt geholpen?

Dilan Yurdakul schreef een indringende monoloog waarin alle vragen en triggers vanuit een persoonlijk perspectief worden benaderd en waarin ze via een reconstructie antwoord probeert te vinden op deze vragen.

Een lecture performance over ongeloof, schaamte, schuld en onschuld, waarin we door de ogen van Hümeyra dit drama aanschouwen.

Concept, tekst en spel Dilan Yurdakul Begeleiding José Montoya Muziek Stijn Hoes

In gesprek met Dilan

Jouw voorstelling heeft een verdrietig en heftig onderwerp: de moord op Hümeyra door haar ex in 2018, tegen wie ze daarvoor meer dan 30 keer aangifte deed. Waarom heb je voor dit onderwerp gekozen? En wat wil je er over zeggen met deze voorstelling?
Hümeyra werd op 18 december 2018 neergeschoten door haar ex in de fietsenstalling van haar school. Ze werd daarvoor langere tijd gestalkt en heeft ook meer dan 30 keer aangifte gedaan bij de politie. Ik was gefascineerd door het feit dat Hümeyra ondanks haar grote zorgen en het inlichten van de politie, toch niet is ontkomen aan dit noodlottige einde. Ik dacht de hele tijd: had dit voorkomen kunnen worden? Wat ging er door haar heen? Hoe bang is ze geweest? En wat is er misgegaan in de ‘administratie’, waarom hebben ze dit meisje niet echt kunnen helpen om dit te voorkomen? Het rapport ‘Inspectieonderzoek van Ministerie van Justitie en Veiligheid naar de aanpak van stalking Hümeyra E. door Bekir E.’ van het ministerie van Justitie dat omtrent deze zaak is vrijgegeven, heb ik heel erg vaak bestudeerd om erachter te komen waar het in de bureaucratische molen misging.

Persoonlijk ben ik erg geraakt door het feit dat we in de media vaak alleen de ‘uitkomst’ horen en daarbij een heel stuk over de achtergronden en de triggers missen. Er is een gebrek aan inleving en verplaatsing als het over Turken gaat. In dit geval: wie was Hümeyra nou echt, en wie was haar ex Bekir. Mijn verontwaardiging hierover maakt dat dit een poging is van mij om door te dringen tot de essentie.

Ergens ben ik ervan overtuigd dat dit iedereen kan overkomen, maar ik wilde vooral proberen een soort reconstructie te maken vanuit haar beleving: ik moest in de teksten op zoek naar de belevingswereld van een 16-jarige. Hoe voelde ze zich toen ze hem ontmoette via social media, in wat voor wereld leefde ze, wat veranderde er toen hij in haar leven kwam. Wat ging er allemaal door Hümeyra heen? Door welke emoties werd ze overmand? Hoe luidden haar innerlijke stemmen, haar wanhopen en haar angsten?

Ergens ben ik ervan overtuigd dat dit iedereen kan overkomen

Je benoemt het noodlot, bureaucratisch falen en ook Hümeyra’s belevingswereld. Zijn dat de thema’s die aan bod zullen komen?
We kunnen wel zeggen dat Hümeyra op de een of andere manier in een Kafkaiaanse hel terecht is gekomen. Een toevallige ontmoeting die uitmondt in een ziekelijke achtervolging, in stalking, in doodsbedreigingen. Niemand gaat van zoiets uit als ze iemand ontmoeten. Ik heb vooral geprobeerd om via haar naïviteit en later ook zorgen, angst en beleving een tekst te schrijven die iedereen kan aanspreken. De vraag of dit voorkomen had kunnen worden wordt niet per se beantwoord, maar ligt wel constant onder de oppervlakte. Door de feitelijke constructie te ‘mixen’ met haar beleving – we gaan bijvoorbeeld ook naar mooie momenten, momenten waarop ze euforisch is, waar ze zichzelf verliest in verliefdheid – heb ik geprobeerd een zo eerlijk mogelijk beeld te weergeven van wat er voorafgaat aan zo’n tragedie.

Thema’s die verder aan bod komen zijn de werking van social media en de uitwerking daarvan – constant gezien en gevonden kunnen worden -, de gemeenschap – Hümeyra kwam uit een vrij conservatieve familie, welke keuzes maakte zij daardoor – en natuurlijk mijn eeuwige fascinatie met de destructieve krachten van de mens zelf. We weten dat iets niet goed is en toch gaan we door, toch hebben we oogkleppen op op cruciale momenten.

Kan je al iets zeggen over de vorm of het perspectief?
Voor nu ben ik nog steeds uitgegaan van Hümeyra’s perspectief. Ze spreekt vanuit ‘de dood’ en haalt herinnerringen op. Tegelijkertijd is het politierapport verweven in de voorstelling, dus horen we ondertussen ook iedere stap die ze destijds letterlijk ondernomen heeft.


Jij hebt de voorstelling geschreven. Sta je ook op de vloer? En wie werken er verder nog mee?
Dit is een work in progress performance zoals typisch voor Likeminds bedankt!. Ik speel tijdens het festival zelf Hümeyra, maar ik hoop de voorstelling uit te kunnen werken tot een volwaardige performance en zie het liefst iemand die dicht bij deze belevingswereld staat deze voorstelling uiteindelijk ook spelen.

José Montoya begeleidt de voorstelling. Als maker en performer hebben wij een goede artistieke klik en zoeken we samen naar een vorm voor deze performance. Zijn achtergrond is daarbij een grote winst: zijn keuzes voor het absurde inspireren en zijn een grote aanwinst.

Er is een gebrek aan inleving en verplaatsing als het over Turken gaat

Je hebt al een aantal keer nieuw werk gemaakt voor het festival Likeminds bedankt! Hoe is het om voor het festival iets nieuws te ontwikkelen?
Ik denk dat Likeminds bedankt! vooral een festival is zonder signatuur waardoor het uiteindelijk toch een hele duidelijke signatuur heeft: experiment en diversiteit zijn voor mij typerend tijdens Likeminds bedankt!. Het fijne is dat de voorstellingen die getoond worden vaak heel verschillend zijn, waardoor er voor ieder wat wils is.

Het mooie is dat er vaak ook avondvullende voorstellingen zijn ontstaan vanuit het festival, juist door de ruimte van experiment. Daarom is het een cruciaal festival en doe ik altijd graag mee. Voor mij is Likeminds bedankt! een hele fijne plek om kleine experimenten uit te proberen, en ja, daarbij soms ook te falen, want ook dat hoort bij dit vak.

Over Dilan Yurdakul
Dilan Yurdakul (1991) is actrice en theatermaakster. Naast haar werk voor televisie (o.a. GTST) maakt ze in samenwerking met Likeminds onderdeel uit van het Nieuwe Makers Traject van het Fonds Podiumkunsten. Vorig jaar maakte ze de solovoorstelling Door de Schaduw Heen in samenwerking met Bellevue Dilan is vanwege haar achtergrond geboeid door de wrijving tussen vrijheid en identiteit, tussen autonomie en gemeenschap. In haar werk onderzoekt ze de menselijke staat en reflecteert ze op eigenzinnige wijze op de wereld om haar heen.