Mannish
Mannish is een persoonlijk, filosofisch onderzoek naar de male gaze, naar kijken en bekeken worden.

Een rite de passage.
Een uitdrijvingsceremonie.
Een performance in drag.
Een lichamelijk essay.
Een auto-experiment.

The change happening in me is the metamorphosis of an era.

Mannish is een samenwerking tussen Steff Geelen en Pleun Gremmen en gaat over hoe je terug kunt kijken, de eigen blikrichting kunt veranderen wanneer deze al bij voorbaat lijkt vast te staan.

Hoe zou jij jezelf als maker omschrijven?
Ik kom oorspronkelijk uit de poëziewereld. Ik kwam het theater in met de vraag: hoe kan ik van poëzie een theatrale ruimte maken? Dat is een vraag die mij nog steeds drijft in mijn werk. Bij mij gaat het vaak over ‘ertussenin’, over dat wat nog niet benoemd is. Ik probeer daar een wereld van te maken, dat een naam te geven of op te rekken zodat we ook daar kunnen gaan bewegen. Dat ‘ertussenin’ kan zijn in termen van tussen genders in, maar ook tussen posities of plekken of richtingen in. Die liminale plekken, daar wil ik taal of beeld aan geven.

Komt dat ook terug in Mannish, de voorstelling die je voor Likeminds bedankt! maakt?
De voorstelling gaat over kijken, over hoe je kijkt en over door wiens ogen je kijkt. Het is soms moeilijk om erachter te komen door welke lens je kijkt, en te leren daarvan los te komen. We hebben, denk ik, vaak geleerd om bijvoorbeeld door de ogen van een witte man te kijken, de male gaze, naar lichamen, het vrouwelijke, onszelf.

Als non-binair/transmasculien persoon moet en wil ik me tot mannelijkheid verhouden. Ergens benijd ik mannelijkheid ook wel en in sommige opzichten zou ik mannelijker willen worden. Maar daar zit ook spanning omdat mannelijkheid verbonden is met de onderdrukking van het vrouwelijke en met macht. Dus mij speelt de vraag: hoe ga ik om met die positie? En wat doet die positie met mijn blik?

Ik onderzoek hoe ik kijk. En ik merk dat ik mij daarin toch steeds verhoud tot bestaande blikken. Ik herken die mannelijke blik ook in mijzelf. Dan doel ik op hoe je kijkt naar vouwen, naar de wereld, bepaalt wat goed en wat slecht is. Als je vanuit een mannelijke blik kijkt naar het vrouwelijke lichaam, dan wordt dat iets wat je moet beschermen. Dat is heel erg seksistisch natuurlijk maar dat is die geïnternaliseerde mannelijke blik. En we leven ook in een cultuur waarin we niet de ‘blikdrager’ verantwoordelijk stellen, maar degene die bekeken wordt.

Hoe vertaal je dat naar theater?
Ik ben vaak heel talig, soms té, dus ik probeer juist nu niet alleen met taal te werken. In het theater zoek ik naar waar taal niet de hele wereld vormt, maar juist alleen een onderdeel ervan is. Daarom werk ik samen met Pleun Gremmen. Zij is beeldmaker voor de voorstelling en is bezig met een 3D animatie die op zichzelf een wereld is.

Het mannelijke- en vrouwelijke worden ook heel sterk geassocieerd met een bepaalde vorm, rond versus hoekig, etc. Daarom is de voorstelling ook een onderzoek naar hoe ik mij verhoud tot die vormen. Ik houd erg van het idee van het podium als plek die nog niet is vastgelegd, als laboratorium of repetitieruimte. Als een ruimte waar het personage een blik of kijkrichting kan uitproberen, voordat die het in de echte wereld hoeft te doen.

En we werken met klei.

Met klei?
Ja! Met klei. Klei is natuurlijk heel kneedbaar, vormbaar materiaal…

Lachend: maar dat is nu eigenlijk het enige wat ik daar nu al over wil zeggen.

Tot slot: je maakt voor de tweede keer een voorstelling voor Likeminds bedankt! Hoe zou jij het maken voor het festival omschrijven?
Wat ik fijn vind is dat er bij Likeminds bedankt! echt ruimte is om te experimenteren en om een gek idee te presenteren. Likeminds staat er wel voor open als je zegt ‘ik ga dit en dit doen, en ik weet nog niet wat daar uit komt’. Dan zeggen zij: ‘doe maar’. En omdat we spelen in Dansmakers heb ik ook het idee dat het niet typisch theater hoeft te zijn en er ruimte is voor andere vormen.

Over Steff Geelen
Steff Geelen (1995) is dichter, maker en performer en sinds 2016 als coach en woordkunstenaar betrokken bij Poetry Circle Nowhere. Steff volgde in 2018 de vooropleiding voor jonge autodidacte theatermakers bij Likeminds – De Factory. In 2020 werd hen geselecteerd voor de 3Package Deal, een ontwikkeltraject van het Amsterdamse Fonds voor de Kunsten waar hen onderzoek doet naar ‘the inbetween’, mannelijkheid en de male gaze.