Vertel, wie ben je?
Ik ben Edna, 23 en ik ben vijfdejaarsstudent aan de HKU. Ik schrijf vooral toneel en poëzie. In mijn werk vind ik het nachtleven interessant en houd me veel bezig met queer-thematiek. Ik probeer de status-quo to bevragen, of er werelden mogelijk zijn buiten de status quo als het gaat om seksualiteit en gender, en dat dat fluïde gegevens te zijn. Daar probeer ik een taal voor te zoeken. Dat is waar ik naar streef.

Staan die thema’s ook centraal in de tekst die je schrijft voor Likeminds bedankt?
Voor Likeminds bedankt! heb ik K. geïnterviewd, een trans vrouw en sekswerker. Zij kon mij enorm veel vertellen en was heel open. Ze heeft haar verhaal verteld, hoe ze hier is gekomen en anekdotes over wat ze heeft meegemaakt. Er zijn verhalen die laten zien welke stigma’s er zijn, en ook heeft ze mij sterke anekdotes verteld die laten zien wat haar werk voor haar betekent en wat zij voor andere mensen betekent.

Ik had zelf van te voren heel veel gelezen – artikelen en interviews – omdat ik alles wilde weten en ook niets verkeerds wilde zeggen tijdens het interview. Ik heb toen veel gelezen over de representatie van transgender personen. Daarin komt vooral naar boven dat mensen die transgender zijn en zeker mensen die transgender sekswerker zijn, heel erg gestigmatiseerd worden, en vaak niet worden neergezet als mens. Daar wilde ik voor waken tijdens het interview. Tegelijkertijd merkte ik echter ook dat ik door al die informatie haar misschien ook tot minder mens maakte. Omdat ik al met zoveel kennis binnenkom en niet het foute wil zeggen, in plaats van er gewoon te zijn en gewoon een gesprek te voeren.

Heb je die ervaring meegenomen in de tekst die je aan het schrijven bent?
De tekst gaat over K.’s ervaring, hoe ze zich verhoudt tot haar werk, tot haar klanten, tot de buitenwereld, haar woede. In de tekst probeer ik haar ervaring voelbaar te maken, en tegelijkertijd ruimte te geven aan de maatschappelijke realiteit.

Het gaat mij erom mensen als mens neer te zetten. Als volledig mens en niet als symbool. De Trump-administration is op het moment bijvoorbeeld bezig met het vernauwen van de definitie van gender. Identiteiten worden zo uit taal gewist. Het bestaansrecht van transgender en intersekse personen wordt op deze manier zo goed als ontkend. Ik probeer juist een taal te vinden die de volledigheid van de mens toelaat. Het voelt relevant, urgent om hier mee bezig te zijn, en ook spannend en kwetsbaar.

En hoe vertaalt dit alles zich naar de tekst, qua vorm?
In de tekst worden we meegenomen tijdens een nacht werk van K., van negen uur ’s avonds tot vijf uur ’s ochtends. Actrice Lavinia Aronson vertolkt K.’s verhaal. Ik ben zelf ook aanwezig in de performance, als mijzelf. Af en toe kom ik tussendoor met de maatschappelijke realiteit, met hoe ik me voelde tijdens het interview, de oordelen die ik had, de vooropgezette ideeën, maar zij buigt deze telkens weer om naar haar realiteit, haar verhaal.

Er is nu best veel aandacht voor representaties en voor wie de verhalen verteld. En zeker bij transgender personen en sekswerkers worden de verhalen vaak niet door henzelf verteld. Vaak is dat problematisch. Van die positie was en ben ik me heel bewust, en ik denk er nog steeds veel over na. Wat betekent het dat ik dit schrijf? Hoe kan ik verantwoordelijkheid nemen voor die positie?

Tot slot: het festival staat in teken van De Wallen en IF YOU WANT ME: PAY ME speelt op locatie in een woonhuis op de Oudezijds Voorburgwal. Spelen De Wallen – los van K.’s werk – nog een bepaalde rol?
K. heeft bijvoorbeeld verteld dat de straat staat soms vol met touroperators die over haar en de rest vertellen als een soort sensatie: “Deze vrouwen zien eruit als vrouwen maar zijn het eigenlijk niet…”. Er is een hele eenzijdige, platte visie op de Wallen, die wel overeenkomt met hoe er naar transgender personen of transgender sekswerkers gekeken wordt.

Edna Azulay (1995) schrijft toneel & poëzie en studeert dit jaar af aan de schrijfopleiding van de HKU. Belangrijke thema’s in haar werk zijn seksualiteit, intimiteit, het nachtleven, de worsteling met normen en systemen. Het laatste project waar ze aan meewerkte was Don’t Kill Your Darlings, een montagevoorstelling die zich afzet tegen neoliberalisme en romantische idealen. Ook schreef ze voor de locatievoorstelling WAAN drie monologen gebaseerd op interviews met jongeren die een psychose hebben gehad. Hiernaast draagt ze regelmatig haar teksten voor op literaire podia.

IF YOU WANT ME: PAY ME is 20, 21 en 22 december te zien tijdens Likeminds bedankt! de Wallen. Voor alle info en tickets klik hier.