Op 18 december 2018 wordt een 16-jarige scholiere omgebracht door haar ex-vriend op een schoolplein in Rotterdam. In de maanden na haar dood maakt een vernietigend rapport van de Inspectie Veiligheid en Justitie duidelijk hoe wanhopig het pas zestienjarig meisje vele malen om hulp heeft gevraagd, maar die hulp nooit heeft gekregen. Het meisje werd maanden na het verbreken van haar relatie gestalkt, bedreigd en mishandeld, en deed vier keer aangifte. Hoe kon deze tragedie toch plaatsvinden na vele verzoeken om hulp?
Dilan Yurdakul schreef een indringende monoloog waarin ze feiten, fabels en vragen benadert vanuit een persoonlijk perspectief. In de voorstelling kijken we door de ogen van het slachtoffer en staan we stil bij thema’s als ongeloof, schaamte, schuld en onschuld, maar vooral: hoe gaan we met elkaar om? Waar liggen de grenzen en hoe bescherm je die? Of andersom: hoe herken je andermans grenzen en hoe verhoud je je daartoe? En wat is liefde nou eigenlijk?
Waarom ik theater maak verschilt per levensfase. Maar over het algemeen kan ik het volgende zeggen. Het omzetten van dingen die mij bezighouden in mijn leven en zo een inzicht geven in mijn perceptie of waarneming, allereerst voor mijzelf, is iets waar ik niet zonder kan leven. Theater is voor mij bij uitstek de plek waar ik deze verhalen een vorm kan geven waardoor ze de kijker, hoe intiem soms ook, troost en een zekere mate van catharsis kunnen bieden. Het kleine vergroten, inzoomen, blootleggen en bevragen, binnen het begrip theater is hier alle ruimte voor.
17 en 18 februari 2022 Werkplaats Walhalla (try-outs), Rotterdam
19 februari 2022 Werkplaats Walhalla (première), Rotterdam
22 t/m 26 februari 2022 Werkplaats Walhalla, Rotterdam
3 t/m 5 maart 2022 Likeminds, Amsterdam
22 en 23 maart 2022 Theater Bellevue, Amsterdam
Concept, tekst, spel Dilan Yurdakul
Regie Moniek Merkx
Muziek Stijn Hoes
Scenografie Sanne Danz
Lichtontwerp Erasmus Mackenna
Foto Benning & Gladkova
Coproductie met Werkplaats Walhalla
Scènefoto’s: Jean van Lingen