Van Huilen krijg je dorst

De schoonheid zit in de poging.
De poging tot contact, er zijn, het opnieuw vormgeven aan een wereld die anders is zoals het was. 
Of gaat het er enkel om opnieuw te leren kijken, te luisteren en misschien zelfs iets te zeggen?

Factory-deelnemers Doris Wennekers en Kelly Wokke werkten voor dit project onder begeleiding van beeldend theatermaker Judith Bruynzeels 10 repetities vanuit viewpoints: fysieke, intuïtieve improvisaties.

Zij lieten zich hiervoor inspireren door het werk van kunstenaar Teun Hocks. Het universum van Teun Hocks is melancholisch, surrealistisch, humoristisch en vervreemdend. De makers haalden er zo hun eigen woorden uit; het willen ontsnappen uit de trage alledaagsheid.

Ze hebben miniatuurtjes gemaakt en teksten geschreven, en proberen deze twee te combineren in een eigen gecreëerd universum buiten het theater.
Het proces was hobbelig, net als het leven zelf, vooral op dit moment.

Omdat een ‘echte’ presentatie in de huidige omstandigheden niet mogelijk was, maakten Doris en Kelly bovenstaande video ter afsluiting van het project.