Door de schaduw heen

Dilan: Het is een voorstelling over het opvullen van bepaalde gaten binnen de identiteit die ik nu heb. Ik merk dat ik, als 3e generatie, tussen alles in zit. Ik voel me niet geworteld in Nederland, maar ook niet in Turkije. Thats fine, maar ook weer niet. Het achtervolgt me in een gevoel van ontheemding. Het is een gat dat ik eerder heb geprobeerd op te vullen, maar wat niet lukte. Dat had ook te maken met mijn depressie.

Kwam je depressie daar ook uit voort?
Mijn opa heeft net als ik last van depressies en zei tegen mij: “het komt altijd érgens door”. Dat raakte mij diep. Ik ben gaan uitzoeken wat triggers zijn, waardoor ik soms uit mijn kern raak.

We leven in een gekke tijd waarin we alles kunnen zijn, maar tegelijkertijd ook niets. Waarin je een identiteit kunt invullen zoals je zelf wilt. Maar dat laatste blijkt voor mij steeds minder zo; veel dingen zijn al vooraf bepaald. De depressie heeft mij gedwongen te vechten, door mijn schaduw heen.

Door dit besef gaat deze voorstelling ook een stap verder dan andere voorstellingen over ontworteling. Het ligt namelijk dieper dan het ‘je niet thuis voelen’. Het gaat over dingen die besloten liggen in cultuur, dingen die vooraf bepaald zijn. Zoals schuld en schaamte: ik voel me altijd schuldig. Dat is niet iets wat je zelf kan bepalen of negeren; je moet het erkennen om er iets mee te kunnen.

Tekst loopt door onder de foto

Foto door Dustin Thierry

Wat een persoonlijk verhaal!
Dit is mijn meest persoonlijke voorstelling tot nu toe. Al is het niet zo dat ik dit wil vertellen zodat jij mij beter begrijpt. Ik probeer een vrouw te schetsen anno 2019. Niet perse een Turkse vrouw hoor! Het is een verhaal van identiteit en verbinding, thema’s die voor iedereen herkenbaar zijn. Wat zijn onze diepste angsten en verlangens en hoe verstoppen we ons hiervoor?

Als maker zoek ik die herkenbaarheid ook in de vorm.

Wat voor vorm is dat nu?
Het is een muzikale voorstelling waarin ik in mijn eigen hoofd kruip. In de gekte, in alle stiekeme gedachten, op de verloren uren op de dag… Iedereen kent de momenten wel, ’s nachts alleen in bed. Daar gaat het over. Dingen die normaal niet uitgesproken worden, maar in deze voorstelling dus wél.

Om het gevoel te versterken dat je echt in mijn hoofd zit spelen we met tekst en muziek. We werken met een systeem met allemaal boxen, zodat er vanuit verschillende hoeken geluiden en stemmen kunnen komen. Als gedachtes die opkomen en weer verdwijnen.

Hoe is het om een volle maand te gaan spelen?
Ik vind het heel stoer om een maand te spelen en dat Theater Bellevue met ons samenwerkt. Dat ze erop vertrouwen, om mij als jonge maker een maand lang te programmeren. Ik werk met een heel fijn team en het voelt alsof alles nu bij elkaar komt. Ik hoop gewoon dat mensen komen… Kom kijken!

Foto door Mark Uyl

Door de schaduw heen is van 29 oktober tot en met 24 november te zien in Bellevue Lunchtheater.

Klik hier voor alle data en tickets.