Khadija el Kharraz Alami schreef de monoloog Scream of consciousness. Een tekst waarin de mythe van Narcissus op ingenieuze wijze wordt verweven met herinneringen aan zelfrealisatie en de omgeving waarin Kharraz Alami opgroeide.

Wat zie ik als ik mij zie, wat wil ik zien, wat wil ik laten zien, ik zie ik zie wat jij niet ziet en de kleur is…

Symptoombestrijding van Edna Azulay, over het schijnbare failliet van postcodegebied 1012. Vijf personages proberen zich staande te houden in een buurt die laveert tussen een politiek steekspel, zelfbewuste sekswerkers en de oprukkende toeristenindustrie.

Net als het stuk van el Kharraz Alami werd dit stuk geschreven in het kader van Likeminds stadsstukken.

Misschien komt het wel door die ene keer dat Marius uit groep 7 zijn tong in mijn monde legde

ik weet nog dat ik dacht aan dikke dode naaktslakken. 

Opening Statement van Joeri Heegstra is een heftige aanklacht tegen ons onvermogen om ons een andere toekomst voor te stellen. Twee mensen proberen er in zijn stuk achter te komen waarom het zo ontzettend moeilijk is om een nieuw verhaal vorm te geven als antwoord op de allesomvattende klimaatcatastrofe. Ze geven alle bekvechtende stemmen in hun hoofd de ruimte om het publiek te overtuigen van de zinloosheid en de haalbaarheid, de onmogelijkheid en de absolute noodzaak van een nieuw verhaal.

in het jaar voor de evacuatie kwam er nog een enorme stroom toeristen naar het eiland, geïnspireerd door de ten islands you need to see before they sink Lonely Planet-gids