Sara van Nes is de derde van de avond. Haar SO⅃O begint met een vrij aparte, uhm, dans? Waarvan ik pas aan het einde begrijp wat het doel ervan is. Of eigenlijk wat niet het doel ervan is. Met haar borst vooruit en lippen getuit zit ze op een kruk en flirt ze met het publiek. Hoi schrijft ze met een marker op een kladblokje en laat het aan een jongen uit het publiek lezen. En zo volgt een gesprek, zij op haar kladblokje, hij met woorden. Aan het einde van het gesprek stuurt ze hem weg. Niet echt natuurlijk, net voor hij de deur uit is, zegt ze dat het een grapje was. De SO⅃O bestaat uit allemaal random, en vaak hele grappige gedeeltes die in eerste instantie weinig met elkaar te maken lijken te hebben. Maar dan komt de aap uit de mouw. Visieloos, er wordt altijd maar van je verwacht dat je een visie hebt, maar zij is lekker visieloos. En ja, dan valt alles op zijn plek.