This is not going to end well is een voorstelling over de aantrekkingskracht van eindigheid, over de behoefte van (even) niet meer zijn en verdwijnen.

Geïnspireerd door het werk van (performance)kunstenaar Bas Jan Ader die onderzoek deed naar zwaartekracht, vallen en verdwijnen. Ader fietste zichzelf de gracht in, liet de tak van een bom los en stortte van het dak. In 1975 verdween hij op de Atlantische oceaan. Hij was daar waar angst en bevrijding samenkomen. Hij liet het kantelpunt niet op zich wachten.

This is not going to end well is een fysieke en beeldende voorstelling over het ondraaglijke gevoel dat de dingen er nog zijn, over een dwangmatig verlangen naar de onvermijdelijke verdwijning.

Het zwaard van Damocles is al te voelen. Laat het dan liever direct maar vallen. Geef mij die Apocalyps maar. Ik zie liever iets voorgoed kapot dan tijdelijk heel.

Jantien Fick (1992) is danser, performer, theatermaker en docent. Sinds haar studies aan de dansacademie en theaterschool werkt ze in het theater, het uitgaanscircuit en als docent in Nederland en Duitsland. In haar werk onderzoekt ze de potentie en het archief van het en haar eigen lichaam waarbij ze probeert een fysieke ervaring op te roepen bij het publiek. Haar voorstellingen bevinden zich op het snijvlak van dans, beeldende kunst, theater en comedy. Eerder maakte Jantien bij Likeminds de voorstelling Meisjes en Messen in coproductie met Theater Walhalla. Tijdens Likeminds bedankt maakte ze Iedere vijf minuten moest ik huilen omdat ik dacht dat ik een hond had vermoord (2021) en Small bang (2022, samen met Finn Borath).

This is not going to end well ging in première op Over het IJ Festival 2023 en speelde van 14 t/m 22 juli.

Concept en spel: Jantien Fick
Regie: Silke van Kamp
Muziek: Timon Persoon
Dramaturgie: Babette Kalker
Decorbouw: Tycho Moroney
Fotografie: Lonneke van der Palen
Productie: Likeminds en Over het IJ 

Interview met Jantien Fick in het Parool: Over het IJ Festival: makers over hun voorstellingen over rouw, dyslexie en het woonwagenkamp

Lees hier het hele interview.

“Zes ‘nieuwe makers’ spelen een voorstelling op locatie. Een daarvan is danser Jantien Fick met This is not going to end well, een voorstelling geïnspireerd door vallende kunstenaar Bas Jan Ader (die in 1975 op zee vermist raakte). Op het uiteinde van een pier, met prachtig zicht op de skyline van Amsterdam, zien we Fick balanceren op de rand van de afgrond. Ze trotseert de zwaartekracht en filosofeert over het verlangen om er niet meer te zijn.” ★★★☆☆, de Volkskrant

Lees hier de hele recensie.